Nacho’s, taco’s en guacamole

Nacho’s, taco’s en guacamole

Voor de tweede keer dit jaar een verre vakantie. Wat een luxe. Één van ons heeft er vele uurtjes extra voor moeten werken. De ander heeft gewoon veel vrije dagen.

Ditmaal zijn we met United Airlines van Amsterdam naar Houston en vandaar door naar Cancun gevlogen.
Onze vakantie was donderdag al begonnen. Toen we opzoek waren naar een parkeerplaats bij Schiphol was de goedkoopste optie Van der Valk. Dit was ook nog inclusief overnachting. Hoe relaxed kan je vakantie beginnen.

Op Schiphol was het druk. Zowel bij het inchecken van de bagage als bij de douane. We hadden nog even tijd voor een bakje koffie voor we naar de gate mochten. Bij de controle van de instapkaart had één van ons nog het geluk uitgekozen te zijn voor een extra security check.
Schoenen uit, tas open, iPad eruit en bij alles werd een papiertje langs gehaald.
Toen alles goedgekeurd was konden we naar het vliegtuig. Het eerste wat ons opviel was de leeftijd van de stewardessen, gemiddeld zo’n 55 jaar met af en toe een uitschieter naar 65.
Dat is weer eens wat anders.
Op het vliegveld in Houston hebben we weinig tijd gehad om rond te kijken. Voor we het wisten zaten we op de aansluitende vlucht naar Cancun. Hier hadden we weer jonge stewardessen.
Kwart voor zeven precies waren we in Cancun. De douane was een fluitje van een cent. Ze bekeken ons ingevulde formulier, zetten een stempel in het paspoort en binnen vijftien minuten, vanaf het verlaten van het vliegtuig, stonden we buiten. Zo snel hebben we het nog nooit gehad.

Met de ADO-bus zijn we naar de busterminal van Cancun gegaan. Deze is vlakbij ons hotel.
Na nog wat taco’s en enchiladas in de buurt van ons hotel te hebben gegeten, zoeken we, na 22 uur reizen, eindelijk ons bed op.

De volgende dag nemen we om kwart voor tien de bus naar Tulum. De hele ochtend hebben we al heftige hoosbuien. Onderweg zien we aan de linkerkant alleen maar toegangspoorten tot de grote resorts.

In twee uren zijn we in Tulum. Daar checken we in bij La Casona.
Tulum is een leuk stadje, beetje hippieachtig, toeristisch, met leuke restaurantjes en cafeetjes.
We gaan met een collectivo (minibusje) op zoek naar het strand. Ook hier vele resorts maar het doet allemaal wat knusser aan. Bij Ziggy’s beachbar gaan we aan de nacho’s met guacamole met daarbij een cocktail. We moeten toch vieren dat we in Mexico zijn. De zee is niet zo blauw als die had moeten zijn. Dit heeft te maken met een regenseizoen. We hebben wel het geluk dat het de hele middag droog is en dat we zelfs af en toe de zon zien.
Op het strand zien we allemaal plekken waar schildpad eieren onder het zand begraven liggen, herkenbaar door de hekjes die er omheen staan. Schildpadden zelf hebben we niet gezien, die zullen ‘s nachts wel het strand opgaan.
Als we weer in het stadje zelf zijn, drinken we nog wat bij één van de vele barretjes en bedenken ons dat we nog maar 24 uur in Mexico zijn. Het lijkt alweer zo lang geleden dat we vanaf Schiphol vertrokken.