Op naar Marrakech

Gisternacht vroeg richting Dusseldorf/Weeze vertrokken. Het wachten thuis tot twee uur ‚s nachts duurde te lang en slapen tot die tijd wilde ook al niet. Rustig rijden en onderweg nog koffie/thee gedronken. Om kwart voor vier waren we in Weeze. Maar weer even koffie gedronken en om tien voor vijf konden we de bagage afgeven. Tien voor zeven precies stegen we op richting Marrakech en na een rustige vlucht van drie uur en 20 minuten kwamen we aan op het vliegveld Marrakech Menara airport. Nog even door de douane en dan op naar onze Riad. Helaas, zo ging het niet. Bij de douane stond men rijen dik te wachten dus wij achter aan in de rij aansluiten. Af en toe waren er aantal mensen die klapten en schreeuwden maar omdat we achteraan stonden wisten we niet wat er aan de hand was. Het duurde en het duurde maar en de rij werd niet kleiner. Toen zagen we dat er nog een balie openging dus wij naar de andere rij. Helaas ook deze ging niet snel of eigenlijk deden ze niks. Een ‚,dure meneer in uniform met pet' moest bij het loket zitten en het was overduidelijk dat hij er geen zin in had. Eerst liep hij wat rond, daarna jasje uit, pet af daarna jasje weer aan en pet weer op, stempel zoeken en toen ging hij eindelijk aan het werk. Elk paspoort werd aan een grondig onderzoek onderworpen en voor dat er iemand door de douane mocht waren we, op zijn minst, vijf minuten verder. Als je dan nog een rij van dertig man voor je hebt……Gelukkig kwam er na twintig minuten iemand anders. Alle hoop van ons en de anderen in onze rij was op die persoon gericht. Nadat onze man die er geen zin in had zijn eigen stempel weer in een zakje had opgeborgen, zijn jasje weer aan en zijn pet weer op had, ging de nieuwe douanier aan de slag. Maar ook dit ging in het begin niet erg snel. Na 1,5 uur waren we door de douane en mochten we eindelijk op zoek naar onze rugzak.
De rugzak was redelijk snel gevonden en nu op zoek naar de chauffeur van onze Riad Dar Nour el Houda. Vooraf geregeld en wel zo makkelijk. Tussen de tientallen mannen met A-4tjes met daarop de naam van een Riad hadden we onze chauffeur snel gevonden. Op naar de auto en karren maar. Heerlijk om weer in een heel ander land te zijn. Twintig minuten later zaten we midden in Marrakech. Hier stopten we want de straten werden te smal voor de auto. Er stond een man met een handig handkarretje voor onze bagage en hij leidde ons door de oude nauwe straatjes. We voelden onze meteen thuis. De Riad waar we zitten is prachtig. Wij hebben een kamer op het dakterras. In totaal heeft onze Riad vier kamers die verhuurd worden. Na een heerlijke muntthee en eigengemaakte chocolade koekjes met sesam kregen we een kleine rondleiding door Fedwa door de Medina. Zij liet ons zien hoe je het beste door de Medina naar het bekende plein Jeema el Fna kan lopen. We wisten meteen dat het moeilijk werd om terug te komen. Al die kleine straatjes lijken op elkaar, (nog) geen touw aan vast te knopen. Na geld te hebben gehaald bij geldautomaat waren we op ons zelf aangewezen en zijn we door de kleine straatjes gaan dwalen. Heerlijk op een dakterras, dat uitkeek over het plein, thee gedronken. Alle indrukken zijn overweldigend. Later op de middag heerlijk gegeten in een piepklein restaurantje. Op de begane grond was de keuken en tegen de muur was een lange plank bevestigd waar je aan kon eten. Op de 1e verdieping konden 3 tafeltjes staan en op de 2e verdieping (waar het veel te warm was) stonden 2 kleine tafeltjes. Dus op naar de 1e verdieping. Hier zat nog een Marokkaans stel te eten. Wij hebben rijst, Marokkaanse salade, een Tajine en brioche lamsvlees besteld. Hier kregen we nog brood en Harissa bij. Het eten was overheerlijk en dat voor 125 Dirham (ongeveer 11,-).
Na bijna 40 uur wakker zijn geweest werden we nu (na het eten) toch wel heel moe en gingen we op zoek naar ons Riad. Onderweg kwamen we steeds Berbers tegen die vertelden dat vandaag de grote leerlooierij van de Berbers nog open was en dat ze morgen weer teruggingen naar het Atlas gebergte. Ja, ja en dat moeten wij geloven maar oké we zijn toch maar even meegelopen want dan konden we dat meteen doorstrepen van ons lijstje.
Na de leerlooierij was het echt de hoogste tijd om terug te keren naar onze Riad. Die was voor ons niet meer te vinden. Stom genoeg zijn we toen met iemand meegelopen die toen we er waren natuurlijk geld moest hebben. Ja zelfs wij trappen er soms nog in. We wijten het maar aan onze moeheid…… Ook al waren we doodop, we hebben ’s avonds nog lang op het dakterras gezeten. De temperatuur zal ongeveer 24 graden geweest zijn.