Inle Lake, Nyaung Shwe

12 augustus 2015

We moeten onze reisplannen weer omgooien. Bij de reisbureautjes kwamen we er achter dat het gebied, waar wij per bus, doorheen wilden reizen, gesloten is voor toeristen. Misschien is het over twee jaar wel open. We zouden wel met het vliegtuig kunnen maar dan zijn we veel geld kwijt en het gaat om de laatste paar dagen. Als we nu nog twee weken in het oosten van Myanmar zouden verblijven zou het iets anders zijn. Dus besluiten we maar dat we weer naar 'beneden' reizen richting Bago. Buskaartjes moeten we nog wel regelen. Vanuit Bago kunnen we dan later doorreizen naar Meawaddy, waar we nu de grens met Thailand weer zullen oversteken.

Maar eerst genieten we nog van de prachtige omgeving van het meer. Het Inle Lake is het één na grootste meer van het land. We zitten in het plaatsje Nyaung Shwe dat een eindje van het meer af ligt en best wel toeristisch is. Het heeft een gezellige ontspannen sfeer en we kunnen weer eens wat anders eten dan Shan, Thai en Birmees eten. Rond een uur of tien 's avonds gaat het meeste hier wel dicht en zitten wij nog heerlijk een tijd op onze veranda.
Van veel mensen hadden we gehoord dat de omgeving van het meer heel toeristisch is. Het is inderdaad zo dat iedereen wel iemand kent met een boot en dan een dagtocht aanbiedt. Dit zijn we niet van plan, we hebben geen zin in het zien van sigaren maken, parasols maken en wat al niet meer, met nog dertig toeristen naast je. Maar bij het Inle Lake zijn, en er niet met een boot op geweest te zijn is het net zoiets als in Beijng zijn en niet de op de Chinese muur of in de Verboden Stad te hebben gelopen.
We besluiten om eerst maar eens fietsen te huren bij de Red Star (tegenover ons guesthouse). Een eettentje annex fietsverhuur en onze favoriete plek om 's avonds nog even te zitten en te genieten van een biertje en een mojito. We krijgen uitleg over een mooie route. Fietsend naar Khaung Daing (ongeveer een uur) dan met de fietsen op de boot over naar Maing Thaux (spreekuit: 'mijn touw') en dan nog in ongeveer een uur terug fietsen naar Nyaung Shwe.
Met wederom prachtig zonnig weer gaan we op weg. We fietsen over een redelijk rustige weg en doen het rustig aan. Ondertussen genietend van het mooie landschap en de mensen. Om te zien hoe de mensen hier leven is iets wat nooit verveeld. We gaan het dorp Khaung Daing in en zien overal voor de huisjes bamboe platen staan met daarop bonen, pitten en tofu te drogen. Af en toe vragen we de inwoners of we mogen zien wat ze doen en ze vinden het leuk als we in hun open 'keuken' komen kijken. Eén vrouw was bonen aan het roosteren ze deed dit op houtgestookt vuur en een grote pan waar zand in zat. Hier kwamen de bonen in en moest ze deze steeds omdraaien. Wat een zwaar werk en ze had al manden vol gedaan. Na een uur in het dorp te hebben gekeken gaan we op zoek naar iemand met een boot. Gelukkig is dat hier niet moeilijk. Bijna iedereen heeft een boot en biedt dan ook aan over het meer te varen. We spreken een prijs met onze man af en hij tilt onze fietsen met groot gemak in de boot. Er wordt een matje neer gelegd waar we op kunnen zitten en dan gaan we. We komen eerst langs 'floating gardens'. Hier worden allemaal tomaten verbouwd, echt heel veel tomaten. Deze hebben voortdurend water vanwege de vochtige bodem waarop ze staan. Erg mooi om te zien. Dan gaan we echt open water van het meer op en zien twee vissers die gebruik maken van een beenroeitechniek waar het Inle Lake beroemd om is. Dit is ook de enige plaats ter wereld waar men deze techniek gebruikt. Wij dachten dat het een toeristische attractie zou zijn maar niks is minder waar. Zo vaart onze boot langzaam om de vissers heen zodat wij foto's kunnen maken en kunnen filmen. Daarna varen we in twintig minuten naar de overkant van het meer. Het was wonderschoon. Het meer, de blauwe lucht en de witte wolken. Dan varen we Maing Thaux in. Het dorp is voor de helft op het land en de andere helft is op paalwoningen in het meer. De scholen kwamen net uit en veel leerlingen werden met kano's weer naar huis gebracht. Een prachtig gezicht.
Met het grootste gemak werden onze fietsen weer op de kant gezet en gaan we weer op weg terug naar ons guesthouse. We eten bij Pancake Kingdom en sluiten deze prachtige dag af met een biertje en mojito bij de Red Star. De mojito wordt hier in een grote bierpul gedaan, hier zit ontzettend veel Mandalay rum in, ijs en een paar pepermunt blaadjes. Prijs 1000 Kyat (€ 0,84!).
We werden vanochtend trouwens wakker met muziek die uit de luidsprekers schalde. We dachten even dat we in China waren. We begrijpen dat de muziek hier vandaag is omdat door de monniken vanavond boeddhistische verzen worden voorgelezen. 's Avonds horen we inderdaad deze verzen. Het blijkt dat deze één week lang worden voorgelezen, zowel dag en nacht. Om de vijftien minuten klinkt er een belletje en komt er een andere spreker. Het geluid van de luidsprekers wordt tussen twaalf uur 's nachts en zes uur 's ochtends zacht gezet. Toen we 's avonds onze sleutel van de kamer ophaalden vroegen ze of we oordopjes wilden. Maar wij hebben er geen last van, het klinkt gewoon heel mooi in deze omgeving.