Van Nyang Shwe naar Bago

13 augustus 2015
Van Nyaung Shwe naar Bago

Op onze laatste dag aan het Inlemeer regelen we de buskaartjes naar Bago. Vanaf hier gaan we misschien nog naar de Golden Rock. We gaan naar Zodiac Travel en ze vertelt ons dat we bij een tolpoort, niet al te ver van Bago, worden afgezet en vandaar een taxi voor 5000 Kyat kunnen nemen naar het busstation en dan ook bijna in de stad zijn. Dit hebben we mooi geregeld.
Daarna lopen we over de markt. Eindelijk één die niet alleen groente en vlees verkoopt maar ook stalletjes met wat souvenirs, hier kopen we twee kleine dingetjes. We willen wel meer kopen maar kunnen ook niet zoveel meenemen in onze rugzakken.
We stappen weer op onze fietsen, rijden wat rond en eten wat. Onderweg komen we weer vele scholen tegen, zoals overal in Myanmar. De kinderen zeggen gezamenlijke de lessen luid op. Ze lopen in schooluniformen, een groen longhi of rok en een witte blouse. In sommige steden/dorpen beginnen de lessen heel vroeg waarschijnlijk met de jongste kinderen en gaan dan tot tien uur 's avonds door met de oudste kinderen.
We zien vele vrouwen rond een uur of vijf op de houten vlonders bij de rivier staan. Allemaal in een sarong gekleed en daar wassen ze zich dan met een bakje water wat ze steeds uit de rivier scheppen.
's Avonds nog even bij Red Star gezeten, ze weten al meteen wat we willen hebben. De rustigste van het drietal meiden zit met ons te kijken naar onze foto's en geeft uitleg over allemaal dingen die we op de foto hebben gezet. Leuk iets meer achtergrond over bepaalde dingen te weten. We hebben heerlijke dagen aan het Inle Lake gehad.
De volgende dag op naar Bago. We zijn heel blij als we na drie uur rijden de bergen veilig hebben kunnen verlaten. Daarna volgt nog een lang stuk over wat ze hier een snelweg noemen. We zien weer prachtige landschappen. De bus zelf had als eindstop Yangon. We waren benieuwd of we wel op tijd uit de bus zouden worden gezet. Maar om kwart over acht 's avonds stopte de bus en kwam de mededeling: 'Bago'. We hadden even een déjà vu. Ongeveer tachtig kilometer voor Yangon, donker en het regende en wij werden daar uitgezet. Het enige wat men kon zeggen 'pee aay jee'. Wij dachten dat dat de tolpoortjes waren maar die zagen we nergens. De enige pick-up truck waar we achterin konden zitten vertrok voordat wij onze bagage uit de bus hadden. Er stonden alleen nog motorrijders. Ja, en dat wordt wat lastig met twee grote en twee kleine rugzakken. Daar stonden we met twee buschauffeurs, de steward van de bus, een paar motorrijders en verder alle passagiers in de bus die al nieuwsgierig aan het kijken waren wat er aan de hand was. Gelukkig hebben ze hier ook telefoons en werd er iemand gebeld, die waarschijnlijk om de hoek woonde want hij was er zo met zijn mini pick-up truck. Maar de prijs die hij vroeg was twintigduizend kyat voor twintig mijl en dat terwijl wij tweeëndertig duizend kyat, met z'n tweeën, voor zeshonderd kilometer hadden betaald! Vrolijk was hij niet maar we bleven onderhandelen, ondertussen bang dat hij weg zou rijden en ons in de regen zou achterlaten, langs de snelweg. Na 10 minuten riep hij 'vijftien duizend kyat OK'. We wisten niet hoe snel we in de achterbak moesten springen. Harder dan vijftig kilometer per uur kon het autootje niet en na drie kwartier reden we door Bago en werden voor het busstation uitgezet. Hij vroeg waar we heen gingen en maakte een gebaar van slapen, waarop wij bevestigend knikten. Gelukkig was hij zo aardig om te zeggen dat we weer in de auto moesten en bracht ons naar het San Francisco Guesthouse. Wij vonden het allang best. We hebben meteen buskaartjes voor de Golden Rock besteld hebben wat gegeten en zijn toen lekker gaan slapen.