Borneo, Sarawak

Na ons ontbijt gaan we samen met de Nederlandse familie in de minibus. Het is even proppen want vier van de zes familieleden hebben grote koffers voor twee weken meegenomen maar als alles erin zit gaan we dan toch. De Nederlands familie wordt al snel bij een kruispunt afgezet waar de bus naar Semporna al op hun wacht. Wij worden op een ander kruispunt afgezet en moeten dus nog blijven zitten. Aangekomen bij het volgende kruispunt, waar geen bushaltes zijn, worden we afgezet. Het is inmiddels kwart voor tien. Onze chauffeur geeft aan dat de bus naar KK om elf uur kan komen. Geen probleem. Het is een groot kruispunt dus we gaan wat rondkijken en foto’s maken en genieten van het mooie weer.
Een eind van de weg af zitten een paar vrouwen die roepend aan ons vragen of we naar KK gaan waarop wij bevestigend antwoorden. Dat scheelt weer, er gaan dus meer mensen. Ik haal mijn fototoestel tevoorschijn maak twee foto’s en dan hoor ik opeens de vrouwen roepen. 'Bus to KK! Bus to KK!' Pfff...dit gaat wel heel snel maar het betekent ook dat we mooi op tijd in KK zullen aankomen.

Hoe verder we de bergen in gaan hoe bewolkter het wordt. Rond de berg Kinabalu hangen allemaal wolken dit terwijl wij deze berg op de heenweg zo mooi zagen. De Kinabalu is de hoogste berg van Sabah, iets van 4400 meter. Ook is het een heilige berg. Een aantal jaren geleden is deze berg in Nederland in het nieuws geweest toen er een domme Nederlander boven op de berg, samen met andere toeristen, naakt foto’s van elkaar gingen maken. Heel Maleisië stond op zijn kop; dat iemand zoiets kon doen op die heilige berg.
Vijf dagen na dit incident was er een aardbeving in dat gebied met als gevolg zestien doden. De toeristen hebben hier de schuld van gekregen.

Mooi op tijd waren we in KK waar we de tijd moesten overbruggen tot we naar het vliegveld konden. We zijn maar bij een Irish Pub gaan zitten en hebben voor het eerst deze vakantie westers eten gehad. Jan 'wedges' (gebakken aardappelpartjes) met kaas en ik frietjes.

Om zeven uur richting AirPort bus. We zaten nog niet in de bus of het begon verschrikkelijk te regenen en te onweren. De bliksem is vlak bij de bus nog ingeslagen. Wij waren allang blij dat het nu was en niet in het vliegtuig.

We dachten dat het onweer wel voorbij zou zijn als we met het vliegtuig vertrokken maar dit was niet waar. We vertrokken met regen en onweer, niet echt ons ding

Om twaalf uur ‘s nachts waren we in Kuching. Voor het eerst deze vakantie hadden we wat geboekt en werden we van het vliegveld opgehaald. Lekker makkelijk!
We kwamen in het quiickcat hostel. Een klein maar gezellig hostel. Toen we naar onze kamer werden gebracht zagen we dat een kamer zonder ramen hadden. De kamer zelf was iets van 9M2. Er stonden twee eenpersoonsbedden en meer paste er ook niet in. Wel hadden we airco. Als je niet claustrofobisch bent dan wordt je het wel in deze kamer. Alle andere kamers waren bezet maar morgen zouden we wel naar een goedkopere(!) kamer kunnen met raam en ventilator. Laat dat nu juist zijn wat wij het liefste willen. Van die airco wordt je alleen maar ziek en Jan is ondertussen al een week aan het hoesten.

De volgende dag Kuching verkennen. Kuching is de stad van de katten. In het Bahasa betekent Kuching kat maar het is wel in het Indonesische Bahasa en niet het Maleisische (nu vinden wij dat het op Maleisisch Borneo ook wel heel veel invloeden van Indonesië zichtbaar zijn).
Bij de rotondes staan beelden van katten, er is een kattenmuseum. En de kat is dus het symbool van Kuching.
Het is een leuk stadje. Heeft een old Chinatown en een New Chinatown maar niet zoals in Singapore of Bangkok. Het lijkt soms of we in China zijn. De oude gebouwen, de Chinese tempels en de mensen.
Na één dag hebben we het wel gezien en reizen we naar Lundu. Een klein dorpje vlakbij het Gadung Gading National Park. Hier willen we de grootste bloem van de wereld zien, de rafflesia.

De bloem, de rafflesia, heeft een levenscyclus van zo’n 8 tot 9 maanden. De eerste 8 maanden is het donker knolletje/bolletje (anders kunnen we het niet omschrijven), dan gaat die bloeien, voor zeven dagen, als die ondertussen nog niet is opgegeten door de dieren. De bloem verspreidt een geur van rottend vlees. Wij hebben dat niet zo geroken misschien omdat wij de bloem op dag vijf zagen bloeien.

In het park zijn we verplicht een gids te nemen. We kunnen niet echt onderscheiden of het een hij of zij is. De naam doet vrouwelijk aan maar voor de rest...
We lopen door het park over een trap omhoog. Onze gids wijst ons van alles aan. Als we van het gebaande pad afgaan en ik voorzichtig (ik zie of ik geen slang vastpak) boompjes vast hou om een stap te maken moet hij of zij lachen. Er wordt mij verteld dat iedere keer dat ik een boompje vastpak de boom beweegt en dus de slang ook die ergens boven mij in de boom zit. Vanaf dat moment pak ik, alleen als echt het noodzakelijk is nog een boompje vast.

Op 12 oktober gaan we nog met de bus naar
het dorpje Sematan aan de zee waar het water echt blauw moet zijn en de stranden hagelwit. Dit was op 12 oktober 2017 helaas niet het geval. We hebben twee uren rond kunnen lopen met zwaarbewolkt weer en vanaf drie uur begon het te regenen en heeft het de hele middag, avond en nacht verder geregend.
Die avond wilde wij om half negen nog een hapje eten. Rond ons hotel was echter alles dicht. Door de regen liepen we verder en zagen dat er nog een winkeltje open was. Hier hebben we koekjes en chips gehaald, een overlevingspakket voor als er echt geen eetstalletje meer open was.
Na een tijd lopen zagen we nog een stalletje. Hier hebben we gegeten en meteen daarna ruimden ze alles op. Alles ging eerder dicht vanwege het slechte weer, zo werd ons verteld. Gelijk hebben ze!

Vrijdag de 13e!
Vanmorgen weer vroeg uit de veren want onze bus vertrok al om 07.30 uur. De bus brengt ons van Lundu naar Kuching. We zijn mooi op tijd bij het busstation (Kuching Sentral). We hebben begrepen dat hier vandaan geen bussen naar de Airport rijden maar dat er genoeg taxi's gereed staan om ons daar naartoe te brengen. Een vriendelijke mevrouw achter een informatiebalie vertelt dat het ongeveer vijf a tien minuten lopen zou zijn naar de vertrekhal. Dus een eitje! We waren echter nog maar voorbij de eerste bocht of het voetpad stopte. Vertwijfeld kijken we rond en steken nog een druk kruispunt over. Toen stonden we in het gras naast een wel hele drukke weg. Er stopte een klein autootje naast ons. De Chinese chauffeur vroeg waarheen we onderweg waren en gaf aan dat we met hem konden meerijden naar de Airport. Zo kwamen we, nadat we onderweg allerlei Chinese wijsheden meekregen (o.a. dat het gezond voor vrouwen is om twee a drie keer per dag een glas soya te drinken voor de hormonen en dat in China alles wordt geïnvesteerd in onderwijs en dat je vooral niet moet roken en niet moet drinken) op een makkelijke manier op Kuching Airport! Na onze rugzakken weer via de makkelijke incheckprocedures van Air Asia te hebben afgeleverd, een lekker ontbijt (peanutbutter toast / hot tea) genomen! We vliegen om 12:55 uur naar Langkawi, waar het volgens de voorspellingen de komende twee (!) dagen zal regenen! Wij hadden zo maar gedacht twee dagen op Langkawi te blijven om daarna per boot naar Thailand (Koh Lanta, Koh Pha Noi?) te gaan.