Island hopping

Aangekomen op Langkawi worden we midden in het centrum afgezet. Al snel vinden we een leuke kamer een eindje van het strand af. Dit is al een goed begin. Op naar het strand om daar bij een strandtent een fruitshake te halen. We lopen en lopen en zien alleen maar hotels aan het strand. Als er vier restaurantjes waren was het veel en die waren ook nog heel modern met stoelen waar je niet eens lekker op kunt zitten. Dit is niet ons idee van een tropisch strandje. Terug lopen we door de hoofdstraat en daar zien we de McDonalds, KFC, Subway en nog veel meer van deze fastfoodketens. Mmm, dit is ook niet leuk. We besluiten dan ook, mede omdat het de volgende dag slecht weer zal worden, om door te reizen naar Koh Lanta. De reis naar Koh Lanta duurde de hele dag. Op Koh Lanta hebben we rustig aangedaan, een scooter gehuurd en daarmee het hele eiland rondgereden. Het is wel anders om in het zuiden van Thailand te zijn, tot nu toe zijn we alleen in het noorden geweest. Hier zie je nauwelijks tempels maar wel veel moskeeën. De mensen zijn net als in Maleisië wel heel erg aardig.

Dan gaan we naar Koh Phi Phi. Één van de feest eilanden van Thailand. We zijn er nu zo dicht in de buurt dan moeten we er wel naar toe. En, we willen het strand van ‘the Beach’ (Maya Beach) ook zien. Hier werd deels de film met Leonardo di Caprio opgenomen. De ferry van Koh Lanta vertrekt om 08.30. Het is prachtig mooi weer. We zitten bovenop dek. Een uurtje later zijn we er al. We zijn meteen verkocht. Je komt aan in een haventje waar allemaal longtailbootjes liggen. De prachtige groene heuvels steken mooi af tegen de blauwe lucht. En de zee, die is blauw, echt heel blauw. Wat een prachtig eilandje. Niet om twee weken te blijven maar wel een dag of twee. Middenin het centrum hebben we een kamer. Eerst gaan we naar een viewpoint, een redelijke klim naar boven. Terwijl de temperatuur aardig boven dertig graden is. Het uitzicht maakt alles goed.

In de middag huren we een bootje om naar Maya Beach te gaan. Onze bootman/gids haalt ons op en loopt voorop. Hij zegt niet veel, eigenlijk niks. We gaan op een prachtig houten bootje en varen een drie kwartier. Als we stoppen liggen er veel meer bootjes maar strand zien we niet. Wel zien we aan de rotsen een net hangen en we zien allemaal mensen door het water waden, heel voorzichtig en vaak kermend van de pijn. We vragen waar we zijn en het blijkt Maya Beach te zijn. De gids gebaart ons dat we uit de boot moeten maar dan stappen we in het water en zitten dan nog met onze rugzak. Maar hij is onverbiddelijk. We moeten de boot uit en hij neemt de rugzak wel. Dan staan wij ook op de limestone bodem, en jee wat doet dat zeer aan je voeten. Nu snappen wij die mensen die zo roepen ook wel. Maar wij doen niet moeilijk. We gaan wel voorzichtig zwemmen en zorgen dat we onze knieën niet aan de grond stoten. Zo kunnen we het eerste stuk overbruggen. Maar dan moeten we toch echt lopen, nou ja het is meer glibberen. Onze gids zegt dat we wel door de grot heen kunnen, dat moet makkelijker zijn dan via het net de rotswand op. Zo gezegd zo gedaan. Hangend aan touwen en met hele zere voeten komen wij de grot door. We krijgen de rugzak in onze handen gedrukt en de gids zegt nog “one hour” en verdwijnt. We lopen naar de andere kant van het eiland en zijn dan eindelijk om Maya Beach.

Omdat we Phi Phi toch wel heel leuk vinden blijven we een nachtje langer. We merken niks van dronken jongeren en aan het strand zijn we bijna helemaal alleen. Het is nu dan ook geen hoogseizoen.

Dan gaan we naar Koh Yai Noi. Een klein eilandje ( ongeveer Schiermonnikoog) hier zijn bijna geen toeristen. We huren weer een scooter en genieten van de rust en het lekkere eten.

Het einde van onze vakantie komt nu wel in zicht. We zoeken uit hoe we weer in Bangkok kunnen komen. De beste en fijnste optie is met nachttrein van Surat Thani. Lekker slapen in een bedje en de volgende ochtend uitgerust aankomen. We konden nog net twee vrije bedden bovenin vinden in een airco coupe. Dat hebben we geweten. De airco stond op de hoogste stand en het was verschrikkelijk koud; Brr.. Halverwege de nacht zullen er vast mensen geweest zijn die er iets van hebben gezegd want op een gegeven moment was het weer wat warmer en kwamen we gelukkig toch nog ontdooid aan.

24 oktober 2017
Inmiddels zijn, voor deze vakantie, onze laatste uurtjes in Bangkok aangebroken. Een Bangkok zo anders dan de andere jaren, door de aankomende crematie van koning Bhumibol op 26 oktober. Vele inwoners lopen in het zwart. Overal zien we gele bloemen. Langs de belangrijke wegen zitten de mensen al te wachten. Er wordt gratis drinken en eten gebracht aan deze mensen. Het is een mooi gezicht hoe alles verbroederd. Hoe ze nog een goede laatste daad voor hun geliefde koning willen verrichten. We hebben gezien hoe motor/scooter rijders belangeloos de mensen van het ene punt naar het andere brengen. Alles speelt zich wel af rond het paleis en dus ook in de anders drukke backpackers wijk rond Khao San. De vertrouwde eetkraampjes op straat zijn er in deze omgeving niet en het altijd drukke Khao San waar de muziek uit de cafés schalt is rustig en stil. Cafés zijn wel open maar luide muziek hoor je niet. We hebben veel rondgelopen en nieuwe wijkjes ontdekt waar we het Bangkok van vroeger weer wat hebben gevonden. Zo eindigt deze prachtige vakantie hier in Bangkok.