Aanvraag visum Myanmar en Lumpini park

Vanochtend om half zeven ging onze wekker. Na een nacht van iets meer dan 4 uurtjes slaap en daarvoor een lange vlucht was het niet makkelijk om op te staan. Maar ja, we willen naar Myanmar dus is het vandaag (vrijdag) onze laatste kans om nog een visum te krijgen. Snel even douchen en de formulieren en pasfoto's pakken. Bij New Merry V hebben we een heerlijk ontbijtje gehad. Het is er nog heel rustig, want het is nog vroeg. Jan nam een vers warm bruin-bolletje met jam en koffie, ik een banana pancake en een kopje thee. Met een volle maag op naar de pier Phra Athit waar we de boot met de oranje vlag nemen naar pier Saphan Taksin. Vlakbij de grote Taksin-brug over de Chao Praya-rivier. Ongeveer een half uurtje varen voor 15 bath per persoon. Vandaar gaan we met de skytrain 1 station verder naar de halte Surasak dit ook weer voor 15 bath. De mevrouw achter het loket bij de skytrain zit daar vooral voor het wisselen van papiergeld naar munten. De ticket zelf moet je uit een automaat halen. Op de automaat staan een aantal cijfers met bedragen. We gaan ervan uit dat dit zones zijn en ook de mevrouw achter het loket knikt bevestigend als we vragen of deze halte in zone 1 ligt. Uitgestapt bij de juiste halte en na twee keer vragen komen we aan bij de ambassade van Myanmar. We komen in een niet al te grote ruimte waar al een aantal mensen wachten. We krijgen van een meneer bij de deur een ticket met een nummer er op: C008. Dat valt mee: maar acht wachtenden voor ons. Ondertussen is onze man bij de deur, druk met iedereen die binnenkomt. Hij deelt formulieren uit, geeft paperclips en drukt op het apparaatje waar het kaartje met de nummers uitkomt. Één toerist wilde het zelf doen maar met een zeer geïrriteerd gebaar van onze vriend, zag hij er maar van af. We kwamen erachter dat wij geen kopie van ons paspoort hadden. Dit kwam vast vaker voor want voor 10 bath konden we daar een kopie laten maken. Ook zagen we bij onze achterbuurman (waarschijnlijk een Japanner) dat hij de foto met een pritt stift vastplakte. Ja dat waren wij vergeten maar we mochten zijn stift wel even lenen. De Nederlanders voor ons hadden dit ook niet gedaan en die liepen naar de meneer van de deur. Ook hij had wel een lijmstift en die mochten ze wel evengebruiken; kosten 10 bath!
Om negen uur precies werden de gordijntjes bij de loketten open geschoven. Er waren drie loketten en een elektronische luchthaven stem riep de nummers om. Bij loket 1 mochten de mensen met een A nummer komen, bij loket 2 de mensen met een C nummer en bij het derde loket de mensen met E nummer. Twee loketten werkten heel snel en je raadt vast wel bij welk loket het toch een stuk langzamer ging. Maar na drie kwartier waren ook wij aan de beurt. We zaten wel over de kwaliteit van onze pasfoto's in. Jan had zijn pasfoto's via scannen zelf afgedrukt en de kleuren cartridge was bijna leeg, mijn pasfoto's waren van jaren geleden en ik zou deze in Nederland toch niet meer gebruiken. Gelukkig was het geen probleem en na 2560 bath te hebben betaald kregen we een reçu om de paspoorten s middags weer op te halen.
Omdat we toch in de buurt waren op naar MBK met de skytrain. We vragen weer bij het loket of dit zone 1 is en de meneer knikt. Dus kaartje zone 1 gekocht en hop de skytrain in. Na een paar stations waren we er al. Om uit het station te komen moet je je kaartje bij de draaihekjes in het apparaat stoppen en dan kun je verder lopen. Helaas het hekje ging niet open. Wij weer naar het loket en daar kwamen we er achter dat de nummers het aantal stops was we hadden dus een kaartje gekocht voor de volgende halte ipv een aantal haltes verder. Na nog wat te hebben bijbetaald mochten we er ook uit. MBK is een zeer groot warenhuis met een shop in shop principe. Op etage vijf in een Sony winkel op zoek geweest naar een oplader voor ons klein fototoestelletje maar daar verwezen ze ons naar etage drie en dan de echte Sony winkel. Daar aangekomen konden ze ons niet helpen en wisten ze ook niet waar we het wel konden krijgen. Gek, want als je het ergens moet kunnen kopen is het bij MBK. Op goed geluk naar nog een winkeltje geweest en daar werden we naar de 4e etage gestuurd waar Better Buy zou zitten. Op de 4e etage kwamen we langs tientallen winkeltjes met mobiels, go pro's, selfie sticks en wat al niet meer. Maar helemaal op het einde vonden we de juiste winkel en een oplader.
Nu dit klaar was konden we op naar Lumpini park. Hier zijn, als je geluk hebt, watervaranen te zien. We hadden geluk want toen we aankwamen zagen we een kleintje aan de rand van het water en een grote kwam aangezwommen. Het waren net krokodillen. Jammer genoeg kwamen ze niet uit het water. We hebben nog een tijd gewacht maar helaas.
Daarna, weer op naar de ambassade voor ons visum. Er waren al weer veel mensen en wij moesten nu wachten voor loket twee met een aantal toeristen voor ons. Ook hier ging loket 1 weer veel sneller en in de paspoorten die ze terugkregen zagen we een visum met ....pasfoto! Oh jee, daar kwamen wij aan met die vreselijke pasfoto's. Eindelijk hadden we onze paspoorten en wij snel kijken. Staat er bij ons alleen een stempel in met handgeschreven het paspoort nummer, datum uitgifte en hoelang het visum geldig is. Het visum met foto was alleen voor zakenmensen