bustickets naar Mae Sot en weekendmarket

Zaterdag 26 juli.

We slapen uit en worden pas om 11.30 uur wakker. We besluiten om vandaag naar de Chatuchak-weekend-market te gaan maar eerst moeten we bustickets voor morgen regelen. We duiken het eerste beste reisbureautje binnen en vragen of je rechtstreeks naar Yangon kan reizen. Helaas. Dit kan alleen per vliegtuig. Met de bus moet je eerst naar Mae Sot, dan de grens over en dan de bus naar Yangon pakken. De busticket naar Mae Sot zou 750 bath kosten en de bus zou om 10.00 's ochtends vertrekken en er zeven duur over doen. Bij het 2e reisbureautje kregen we hetzelfde verhaal. Toch nog maar even bij New Siam1 informeren (bijna alle guesthouses hebben ook een reisbureautje). Hier kost een ticket maar 580 bath en deze bus vertrekt om 08.15. We besluiten om hier de tickets te boeken. We betalen en 's avonds om zes uur kunnen we de tickets ophalen. Hoe makkelijk is het hier om vervoer te regelen en hoe goed is het wel niet geregeld. Daarna met bus nr. 524 naar de weekendmarket. Het is druk in de bus en dus moeten we de hele weg staan. De ramen zijn dicht en de airco koelt niet echt. Het is net of we in een sauna staan. Iedere keer als we denken dat er niemand meer bij kan wordt er weer gestopt en komen er weer mensen bij. Bij één halte duwen drie meiden zich naar binnen maar binnen twee seconden staan ze weer buiten. Er staat een monnik en die mag naar binnen meteen gaat er iemand staan en mag de monnik zitten. Wat hebben ze hier een respect voor de monniken. Aangekomen bij de markt stapt ook iedereen uit de bus. We lopen wat rond, verbazen ons over hoe groot het is en bedenken ons dat het net Khao San in het groot is. Na anderhalf uur pakken we bus nummer 3 terug naar Phraya Arthit. De kosten zijn 6,50 bath per persoon. Hier staan de ramen wel open en de rit is zo een stuk prettiger. Terug halen we meteen de tickets op. Degene van het reisbureau drukt ons op het hart om de volgende dag vooral een taxi te nemen omdat bus nummer 3 wel 1,5 uur onderweg is. Zelf twijfelen we nog en besluiten dat we morgen eerst gaan proberen de bus te pakken en als we om zeven uur nog geen bus 3 hebben gezien, kunnen alsnog een taxi pakken. 's Avonds willen we aan de overkant van de straat eten maar helaas is het eettentje er niet meer. We lopen verder en gaan bij een ander eettentje zitten waar het ook druk is. Het eten daar is heerlijk en hoe langer we er zitten hoe drukker het wordt. Op laatst staan er allemaal mensen te wachten. Terug bij het guesthouse toch maar even op internet gezien en ja dit restaurant staat heel goed aangeschreven op tripadvisor. We gaan op tijd slapen want de wekker zal de volgende dag om zes uur gaan.

Zondag 27 juli 2015 - We staan zes uur op en terwijl ik uitscheck loopt Jan al naar eettentje om een ontbijtje te bestellen. Als ik aan kom lopen wordt het net neergezet. Snel werken we het naar binnen en lopen naar de bushalte. We hebben geluk want de bus komt juist aanrijden en binnen drie kwartier staan we bij het Northern Busstation. In onze bus zitten ook twee toeristen die, als ze uitstappen heel resoluut een bepaalde kant uitlopen. We lopen er achteraan en komen langs allemaal winkeltjes, slaan links af en rechts af en komen op een heel groot busstation aan. We zoeken gate 4 (staat op onze ticket) en hier staan tientallen bussen. Gelukkig staat er allemaal personeel en worden we snel naar de juiste bus verwezen. Precies om kwart over acht vertrekken we. Na twee en half uur, we lagen net lekker te slapen, hebben we een tussenstop. Een vrouw zit bij het begin van een trap naar beneden iets onverstaanbaar te schreeuwen naar iedereen. Het blijkt dat daar de wc is waar je voor drie bath heen mag. Beneden is het schemerig, er staan ongeveer 15 oude auto's en er ligt veel vuilnis. De wc's zijn oud en vies. Bij de bus stonden ze allemaal lekkere dingen te verkopen. Wij kozen voor een klein pakketje lekkere sticky Rice met een soort rundvlees erover, ingepakt in papier. En zo rijden we na 10 minuten weer verder. In de bus horen de nieuwste Thaise ringtones, af en toe speelt iemand een spelletje op zijn mobiel met geluid aan of voert iemand een gesprek en heeft de telefoon op luidspreker staan. Wij verstaan het niet maar de hele bus kan meegenieten. Het wordt allemaal geaccepteerd en niemand maakt zich er druk om.
De rit duurt iets langer dan we hadden verwacht maar om drie uur waren we bij het plaatsje Tak. Hier vandaan is het nog 80 km.
Het laatste deel gaat door een meer bergachtig gebied. We zijn al met al nog twee-en-half uur onderweg want we gaan in berg op en berg af. Vlak voor Mae Sot, het Thaise grensplaatsje, komen we nog bij een check-point. De politie stapt de bus in en iedereen moet zijn paspoort laten zien. Alle locals krijgen een sticker met een stempel. Bij ons kijkt hij alleen naar ons vIsum. Onze achterbuurman wordt uit de bus gehaald en komt ook niet meer terug. De andere passagiers geven in gebaren aan dat zijn paspoort niet juist zou zijn. Om een uur of 17:30 zijn we zijn dan op het busstation van Mae Sot. Hier snel met een pick-up truck naar het centrum 2 km verderop. We worden afgezet bij een steeg en gaan op goed geluk naar het 1e guesthouse. Ze kan ons een bungalow verhuren voor 400 bath met airco maar ja wij hoeven geen airco. Dan kunnen we dezelfde bungalow huren voor 300 bath. Het blijkt een prachtig huisje met een veranda te zijn en er zit ook nog een mooie tuin bij. Toch kijken we nog even verder maar de prijzen van de andere guesthouses zijn te hoog of het guesthouse is oud en vervallen. Meteen daarna gaan we op zoek naar een eettentje. Dat is hier een stuk lastiger maar uiteindelijk gaan we bij een straattentje zitten. Je hebt hier geen menukaart. Je krijgt een lekker bouillonsoepje en rijst met kip en hete saus ernaast. Voor 60 bath totaal hebben wij ons avondeten weer gehad! Morgen steken we de grens met Myanmar over. We zijn benieuwd.