De Chinese muur

Vanochtend vroeg opgestaan. Het is hier altijd een drukte van belang bij het ontbijt. Je hebt natuurlijk de toeristen maar ook de hele familie die dit guesthouse runt lopen en zitten hier. Zo zaten opa en oma vanochtend al op 2 hele kleine stoeltje kilo's boontjes te doppen. Na de boontjes werd er knoflook gepeld en niet zo weinig ook. De dag begon met een flinke wandeling naar het busstation van Dongchenmeng waar bus 919 naar de Chinese muur bij Badaling vertrok. In de lonely planet stond dat er ieder half uur een bus ging. Hier was geen woord van gelogen, sterker nog: iedere 5 minuten vertrok een volle bus naar de muur. Onderweg begon het te regenen en was het helemaal bewolkt. Bij aankomst stonden we in de file met alle bussen. Bij het verlaten van de bus werd iedereen belaagd door opdringerige poncho verkopers. Na 10 minuten lopen bereikten we de ingang. Alle chinezen pakten de rechterzijde van de muur en wij dus de linker. De muur was gehuld in mooie mistflarden en inmiddels was het ook weer droog geworden. Tijdens de beklimming van de muur scheen er onder de chinezen een hype te zijn uitgebroken. Iedereen wou met Marko en Nina op de foto. Bij het vertrek wachtte ons nog een aardige verrassing, we moesten namelijk in de rij gaan staan om weer met de bus terug te keren naar Beijing. De rij was honderden meters lang maar gelukkig stonden er meer dan genoeg bussen. De chinezen zijn goed in het "managen" van grote aantallen mensen. Op de terugweg naar ons guesthouse hebben we door allemaal kleine straatjes gedoold. Wat een rust in zo'n grote stad als Beijing.
Vanavond hebben we gegeten in een lokaal restaurant waar ze hotpot hebben. Dit houdt in een soort fondue waar je je eigen eten kookt in water in pittig en niet pittig water. Het voedsel erin doen was niet moelijk, alleen het eruit halen was een ander verhaal. Gelukkig zagen ze ons modderen en kwamen ze met een soort sleef aan. Als je kip wilt koken zitten de botjes er nog aan en beetje geluk krijg je het kippekopje met oog erbij. Uiteindelijk lekker gegeten.
Nu terugkijkend op de 1e paar dagen Beijing zien we veel veranderingen, de grootste daarvan is dat er voor ons gevoel bijna geen fietsers meer zijn behalve in de hutongs. Alles gaat met het openbaar vervoer, met de auto of met nagenoeg geruisloze elektrische brommertjes (dat blijft oppassen want anders lig je eronder). Toch zien we zo nu en dan ook nog wat van het oude China. Beide heeft zijn charme en heeft hier zijn plaats gevonden.