Tropisch eiland: Koh Chang

Tropisch eiland: Koh Chang

Hier zitten we heerlijk aan het strand op Koh Chang. Grijze lucht boven de bergen, blauwe lucht boven de zee. Wij zijn hier ’s avonds rond een uur of half 8 aangekomen. De busrit zou 8 a 9 uren duren maar kwam uiteindelijk op bijna 12 uur uit. Het was een hobbelige weg waar we met ongeveer 50 km/u richting grens reden. Sommige stukken moesten we heel langzaam rijden omdat er ontzettende kuilen in de weg zaten, dit leverde enig gegil van Franse toeristen op, die bang waren dat de bus zou omslaan. Om 15.00 uur bereikten we Koh Kong, de grensplaats met Thailand. We kregen al snel een stempel in ons paspoort en stonden binnen 10 minuten in Thailand. Een Fransman was iets minder gelukkig. Hij had geen visum(groen kaartje) van Cambodja in zijn paspoort. Het enige dat hij maar bleef zeggen was op een Allo Allo toontje “the women kept it, I swear it, really!” Hoe sneu het ook was, wij en nog wat anderen hadden er toch wel een beetje lol om. Gelukkig kreeg ook hij na 20 minuten een stempel zodat hij Cambodja uit mocht. In Thailand zijn we overgestapt in een minibusje en zouden we binnen 1 uur en 40 minuten bij de pier zijn om de ferry te nemen naar het eiland. We waren er in 1 uur en 20 minuten en hebben ons onderweg weer verbaasd over de snelle rijstijl die men hier heeft. Om 18.00 uur de ferry kunnen nemen en om 19.00 uur waren we al op Koh Chang. Hier nog de plaatselijke taxi genomen samen met 3 Nederlanders en 2 Russen en daar gingen we op naar Klong Prao Beach waar we 4 jaar geleden ook hebben gezeten. We werden afgezet in de hoofdstraat en daar zagen we al dat het een en ander veranderd was. Aangekomen Bij Royal Coconut Beach schrokken we behoorlijk. Er was helemaal niemand. Het restaurant was leeg, geen toeristen. Het was voor Marko en Nina een grote schok. Dan maar naar de buren, een voordeel dat we niets vooraf geboekt hadden. Nu zitten we dus op Coconut Beach. Hier en trouwens op heel Koh Chang zitten allemaal Russen. Dit is toch iets waar we aan moeten wennen. Gisteren de hele dag aan het strand gezeten en constant zitten smeren met factor 50. Het was prachtig mooi weer. ’s Avonds op zoek gegaan naar een eettentje en kwamen we uit bij ons favoriete tentje, Palm Beach restaurant, gelukkig veranderen sommige dingen niet. Nu, terwijl we dit schrijven, zitten we heerlijk aan het strand. Het einde van onze vakantie komt in zicht maar daar willen we nu nog even niet aan denken. Vandaag nog een hele dag op Koh Chang en dan morgen weer met de bus naar Kao San, Bangkok.