Yangon 2e dag en de busrit naar Bagan

Voor het ontbijt eerst maar op zoek naar waar we buskaartjes voor de nachtbus naar Bagan kunnen regelen. Op aanwijzen van een mevrouw bij een hotel hebben we bij het vierde reisbureautje geluk. Dit reisbureautje zit bij een soort grote supermarkt waar aan de buitenkant allemaal piepkleine reisbureautjes zitten. We zijn dan ondertussen van de ene kant naar de andere kant gestuurd en met het slechte Engels dat ze hier spreken.. Hier staat een meneer al naar ons te gebaren. Hij heeft wel tickets naar Bagan. Hij begint te bellen voor de vipbus maar deze zit al vol. Dan vertelt hij dat het morgen een nationale feestdag is. Iedereen heeft vrij en heeft dan ook een lang weekend. Dit heeft te maken met volle maan, in het Boeddhisme is dit erg belangrijk. Dit verklaard een boel. Er zijn nog wel kaartjes voor een andere slaapbus. Deze boeken we meteen want we willen wel weg. Snel terug naar het hotel waar we nog net op tijd zijn voor het ontbijt, dan de rugzakken pakken en deze bij de receptie neergezet en op naar de Circle Line. Dit is een trein die in drie uren om Yangon heen rijdt. Ik dacht dat ik wel wist waar het station was maar mijn richtingsgevoel liet me in de steek. We liepen de verkeerde kant uit. Daarna weer terug en na aantal keer vragen kwamen we op de plek waar de kaartjes verkocht werden. We kregen de vraag of we in de airco trein wilde zitten. Heel aardig van de man achter het loket maar we dachten maar van niet. Dan moesten we nog wel twintig minuten wachten, wat voor ons geen probleem is. We halen nog even wat water en gaan wat om ons heen zitten kijken. Plots is het een drukte van belang en gaan er allemaal mensen over het spoor naar een ander perron toe. Wij moeten daar inderdaad ook naar toe. In de trein kunnen we een mooi plekje bemachtigen. Aan beide kanten van de trein, onder de ramen, zitten banken en daarvoor, in het gangpad, kan dan alle verkoopwaar staan. Van te voren hadden we afgesproken dat we als er niks aan zouden vinden, we uit zouden stappen en een bus terug zouden nemen. We hebben ons gelukkig geen moment verveeld. De kleurrijke mensen in de trein. De verkopers met etenswaren die voorbij komen. Het is geweldig. We rijden langs de buitenkant van Yangon langs de sloppenwijken. We zien heel veel armoede. Houten huisjes met een zeil als dak, mensen wadend door het water want dat staat daar soms kniehoog. Mensen die slapen onder slechts een stukje zeil en daarvoor wat koken. Nee, Myanmar is nog een land met veel schrijnende armoede. Maar we zien ook de verkopers op de perrons van de stations. Één gaat de trein in en de andere geeft alles aan door het raam. We zien de aardige mensen (dat zijn ze eigenlijk allemaal), die naar je lachen en zwaaien. Ondanks de soms grote tegenstellingen is Myanmar een prachtig land. Na 38 stations, zo'n 46 kilometer, komen we weer bij ons station aan. Het is inmiddels even na 15:00 uur en we gaan snel wat eten want we moeten tijdens de spits (in Yangon is het altijd spits!) weer terug naar het busstation waar we twee dagen eerder begonnen waren. We besluiten ook een hotel te boeken, in Bagan, voor de nacht erna, want met de feestdag kan alles natuurlijk goed volzitten. Een uur later gaan we met de taxi, na eerst nog even naar ons lieve omaatje in de straat te hebben gezwaaid. We rijden als een gek door Yangon en onze chauffeur weet allemaal sluiproutes met gevolg dat we niet in de file meerijden maar er tussendoor moeten rijden om aan de overkant te komen. We zijn blij dat we heelhuids bij het busstation zijn aangekomen. Het busstation, Omingelaa, is een dorp op zich. Honderden bussen en vele straten rijden we voorbij, voordat we eindelijk bij de juiste buscompany zijn aangekomen. We komen hier twee Noorse vrouwen tegen die in tweeënhalve week door Myanmar reizen. We zijn dus niet de enige toeristen. Er wordt handmatig nog een vat olie in de bus gepompt en om even na zevenen gaan we op weg. We hopen eigenlijk dat de bus onderweg nog vertraging oploopt anders komen we om 02:00 à 03:00 uur aan in Bagan. Gelukkig duurt het nog een behoorlijke poos voordat we eindelijk van het busstation af zijn en ook nog een aantal, te laatkomende passagiers, gooien nog wat roet in de oorspronkelijke planning. Wij hebben er geen problemen mee, dit keer.
Dan, om ongeveer 04:30 uur, na 625 kilometer en na een niet al te comfortabele rit komen we aan bij de Bagan busterminal, die zich wederom een heel eind uit het centum bevindt. We delen een taxi met de Noren en worden, al toeterend (de hele straat is wakker) voor ons hotel, het 'Yun Myo Thu', afgezet. Het enige probleem is: we hebben pas voor de komende nacht geboekt. Al snel kwamen er wat mannetjes het hek opendoen en die leiden ons naar de receptie. Daar, op een prikbord hangt al een papier met een 'Warmly welcome to Win Bootsma'. Welkom zijn we in ieder geval wel! We mochten meteen naar onze kamer en waren daar heel blij mee. Konden we heerlijk een paar uur slapen. De hotelkamer is van backpack kwaliteit maar is wel schoon. Wel regent het in de douche als het buiten regent. De prijzen hier zijn nog hoger dan in Yangon. We betalen dertig euro voor onze kamer, maar dit is inclusief een goed ontbijt.