De busreis van Mandalay naar Hsipaw

06-08-2015

Omdat onze bus naar Hsi Paw pas om 14:30 uur vertrekt slenteren we eerst nog even door Mandalay. We willen de Clock-Tower nog op de foto zetten en we lopen tot 31th street onderweg zien we allemaal vrouwelijke monniken, vooral jonge meisjes. Rond twaalf uur nemen we afscheid van het geweldig personeel van ons guesthouse en lopen naar het kantoor van de bus in Downtown. In tegenstelling tot eerder deze ochtend was het bewolkt en dat komt ons, met onze rugzakken op onze rug, goed uit. Rond kwart voor één waren we bij het kantoortje van Duhta Wadi Expres (31 st / 82-82 str). Hier staat een tafel buiten met allemaal papieren, een telefoon en een mevrouw erachter.
We worden verteld dat we nog tot 13:45 uur moeten wachten. We laten onze rugzakken staan en gaan op de hoek van de straat wat eten want op een lege maag is het lastig reizen! Als we terugkeren bij het kantoortje zitten er al meer toeristen. Een Frans stel en vier Spaanse dames. Gezamenlijk met een heleboel vracht maken we in een kleine vrachtauto waarvan de bankjes aan de zijkant worden uitgeklapt een rit door een dikke plensbui naar het busstation. Hopelijk is de bui geen voorbode. We treffen het tot nu toe steeds prima met het weer. Afkloppen maar! Als alle lading en rugzakken zijn overgeladen in een luxe touringcar, vertrekken we om 14:42, dus redelijk volgens schema (14:30 was de planning).
Net goed en wel op weg worden we ineens via een wegversperring van de weg geleidt. Waarschijnlijk moet er eerst weer betaald worden. We trekken vervolgens in colonne met vele vrachtwagens de bergen in. Hsi Paw ligt ook in de bergen en heeft een koeler klimaat, zo werd ons verteld in het Rich Queen Guesthouse.
Om ongeveer 16:30 uur onze eerste 'toilet-stop'. De bus wordt geparkeerd naast een groot soort wegrestaurant, waarvan we er al zoveel hebben gezien. Op de toeristen na stapt iedereen uit. Er wordt niet even verteld hoelang we hier blijven. Na een paar keer informeren komen we er achter dat we hier 20 minuten blijven staan. Veel tafeltjes, veel zenuwachtig personeel en vooral stinkende wc-hokken. Na een klein half uur rijden we weer. Terwijl het inmiddels stevig regent.
Na verloop van tijd toch weer droog maar naarmate de duisternis invalt lijken de haarspeldbochten door het gebergte steeds scherper te worden. De weg in de bochten is heel erg slecht waardoor we maar stapvoets verder komen. Ik heb het idee dat onze bus ieder moment kan omslaan en anders wel de diepe afgrond in rijdt. Angstvallig hou ik dan ook de handgreep van de stoel voor mij vast. Hierdoor komt er eigenlijk niets terecht van even lekker slapen in de bus. Na de laatste scherpe bochten rijden we ongeveer nog een halfuurtje door wat bewoond gebied want we zien hier en daar wat schaars lamplicht langs de weg en om plm. 20:45 gaan de lichten aan in de bus als teken dat we zijn gearriveerd. De pick-up-service van ons Guesthouse staat ons al op te wachten. Dat was een welkome verrassing want we wisten niet dat die er een pick-up service was. Gelukkig hebben we, vanwege het 'late' aankomsttijdstip, vooraf een kamer geboekt. We zitten komende drie dagen op kamer 12B van het sfeervol koloniaal ogend Mr Charles Guesthouse. Na eerst nog wat te hebben gegeten op het terras waar ook de meeste andere busreisgenoten weer zijn te vinden, duiken we, moe maar voldaan ons bed in.
Morgen maar eens Hsi Paw verkennen!