Negombo en de treinreis naar Anuradhapura

3 september 2016

We hadden het plan om lopend naar de vismarkt van Negombo te gaan of eventueel onderweg een fiets te huren. Fietsverhuur kwamen we niet tegen en omdat de zon genadeloos op ons scheen besloten we halverwege maar weer bus 905 te nemen. Vlakbij het strand stapten we uit en vandaar was het nog een klein eindje lopen. Op het strand zagen we dat er overal rieten matten lagen met daarop vis. Dit hadden we nog niet eerder zo gezien. De vis wordt eerst één dag in grote tonnen gezouten en daarna te drogen gelegd op de rieten matten. Allerlei soorten kleine vissen waaronder ansjovis, sardientjes, inktvis, makreel en nog veel meer vis waarvan ik de naam niet weet, lagen daar. Aan de vloedlijn lagen allemaal kleine kleurige polyester bootjes. Hierbij waren vele mannen en vrouwen aan het werk met hun netten vol met vis. Het was een prachtig en kleurrijk gezicht. We hebben er onze ogen uitgekeken en tijden rond gelopen. Op het strand waren ook allemaal huisjes gebouwd. Je dwaalt daar door de steegjes maar eigenlijk is het gewoon nog op het strand. Op een bepaald moment liepen we al door iemands achtertuin....maar we kwamen dan wel weer uit bij de lagune waar we uiteindelijk graag naar toe wilden. Daar vertelden vissers ons dat ze wel drie keer per dag de zee opgingen om te vissen. Het is ongelofelijk hoeveel vis er wordt gevangen. Hier is de zee nog lang niet leeg.

4 september

Vanochtend met de tuktuk naar het treinstation van Veyangoda gebracht. Een kaartje voor de 2e klas gekocht. Treintickets kosten hier echt niks. Onderweg met een aantal Srilankanen gepraat. Zo verteld iemand over zijn werk bij de Government. Een vrouw van vijftig vertelde dat ze 7 jaar in Bahrein en 3 jaar in Dubai had gewerkt. Ze heeft, nu ze weer terug is, haar eigen huis laten bouwen. Helaas was haar man op negenentwintig jarige leeftijd overleden en is haar dochtertje in de 7e maand van de zwangerschap dood geboren. Wel was ze blij weer terug te zijn in Sri Lanka. Dat kunnen we ons goed voorstellen. Het valt ons op hoe open de mensen naar ons zijn, dat maakt het reizen interessant.
De omgeving waar we doorheen reden was prachtig. Heel, héél veel palmbomen, papaya-bomen, bananenbomen en droge rijstbouw en niet te vergeten: ik zag opeens een bord dat hier overstekende olifanten zouden kunnen zijn. Wat zou dat geweldig zijn als we wilde olifanten zouden zien. Helaas we hebben alleen koeien en honden gespot.
En zo tuften we de honderdnegenen vijftig kilometet en vijf uren later het oude treinstation van Anuradhapura binnen en dat voor slechts E 1,54 per persoon.

We zitten nu in het Lake View Tourist Guesthouse. Helaas nog geen meer gezien.

Nb. De App Maps.me is een uitkomst! Superhandig want je eerder gedownloade kaart(en) kun je offline raadplegen. Bedankt Nien!