Sigirya

13 september 2016

Sigirya

We hebben besloten om vandaag naar de grote rots, Sigirya te gaan. Vooraf hebben we al gehoord dat je een hoge toegangsprijs moet betalen. We hadden eerder gehoord $ 30 per persoon. Gisteren hoorden we dat dit inmiddels is verhoogd tot $ 40 ! Wat ons betreft een beetje teveel van het goede. Het moet leuk blijven om een rots te beklimmen....!
Een alternatief is snel gevonden, de babyrots Pidurangale waarvoor helemaal geen toegangsprijs wordt gevraagd (slechts een donatie van 500 SKR).

Na een werkelijk stevig ontbijt, zo uitgebreid hebben we het niet eerder gehad in Sri Lanka, gaan we op weg. Ditmaal met de bus. Eerst naar Dambulla en vandaar uit naar Sigirya. Het plaatsje is genoemd naar de plaatselijke (t)rots.

Aangekomen besluiten we eerst nog wat te drinken en even een fles water te kopen. De mangojuice is hier in tegenstelling tot het noorden nog wel te verkrijgen. Ook al zijn de meeste juices hier overheerlijk, mango heeft wel onze voorkeur.

Bij een plaatselijke fietsverhuurder twee mooie fietsen uitgezocht. Onderweg rondom het enorme complex van de grote rots gereden in de richting van Pidurangale. Allerlei soorten apen waren aanwezig die vanuit de lucht maar ook op muurtjes de situatie goed in de gaten hielden. Verder moesten we uitkijken voor olifanten en voor krokodillen!

Er stond inmiddels geen maat meer op de temperatuur, maar de fiets geeft in zulke gevallen nog wel wat afkoeling. Bij de ingang van de kleinerots was een eenvoudige Boeddhistische Tempel. Na onze donatie konden we aan onze klim beginnen. Rustig aan gingen we naar boven. Bijna boven, lag Boeddha ook lekker languit in het zonnetje. Deze bleek te dateren uit de 6e of 7e eeuw voor Chr.
Iets verder kwamen we bij een grote partij flinke rotsen. Daar waar we eerst nog over uitgehouwen oneven traptreden naar boven liepen, moesten we nu ons een weg naar boven klauteren. En stappen maken die niet van ons verwacht konden worden. Hadden we dan ergens een verkeerd pad genomen of een pijl over het hoofd gezien? Helaas hebben we, bijna boven en enkele meters van de top, onze tocht moeten afbreken.
Toch enigszins balend liepen we naar beneden, leverden onze fietsen in en pakten de bus terug.

Weer in Dambula aangekomen waar we moeten overstappen lopen we langs het ziekenhuis. We zien zo in de wachtkame die afgeladen vol zit. Er staan gedateerde brancards en rolstoelen. Voor het ziekenhuis staat een kleine gele vrachtwagen. Achter in de laadbak ligt een matras met daarop een heel oud vrouwtje. Door, waarschijnlijk, haar 2 dochters wordt haar luier verwisseld voor ze haar in een rolstoel hijsen. Ze is meer dood dan levend.
Je ziet het, je wilt niet kijken en toch kun je het niet laten. dan hebben we het in Nederland nog steeds goed voor elkaar.

14 september

Tijdens het ontbijt komt de eigenaar bij ons zitten. We hebben het over de oorlog in Sri Lanka die 30 jaar heeft geduurd. Ook in zijn woonplaats werden er bommen in bussen tot ontploffing gebracht en werd er oorlog gevoerd. Hij is heel blij met alle militairen op straat en met de nieuwe president die ervoor gezorgd heeft dat er nu vrede is.
Het blijkt, dat hij ook een vogelkenner is. Hij leidt ons rond in zijn tuin. Wijst allemaal nesten en vogels aan. Één soort vogel heet Seven Sisters. Deze vogels zijn, zoals de naam al zegt, altijd met zijn zevenen. En als er meer zijn dan is het altijd een veelvoud van zeven vogels.

Op de kamer nog snel even op zoek naar de hotels in Kandy en terwijl wij nog een reactie aan het plaatsen zijn op waarbenjij van een collega staat daar de baas weer. Hij gaat naar het centrum en wil ons bij de bushalte afzetten. Snel de reactie versturen en in de auto. Deze kans laten wij niet voorbijgaan.

@ymo gelukkig (nog) nergens last van gehad